همانطور که بیان شد، سیر و سلوک عبارت است از پیمودن راهی طولانی در مسیری پر مشقّت. و پیمودن این راه نظیر هر راه دیگری محتاج کمک و راهنمائی است. از این رو خداوند متعال براي موفقيّت سالک در مسیر حرکت، در هر عصر و زمان راهنماياني فرستاده که راه را به جویندۀ حقیقت نشان دهند و او را در اين حرکت پر رنج ياري نمايند. ايشان عبارتند از پيامبران الهی«سلام الله علیها» و مخصوصاً پيامبر خاتم‌«صلی الله علیه و آله و سلم» که دينش کامل‌ترينِ اديان و کتابش کامل‌ترينِ کتاب‌ها است. بعد از آن حضرت، اوصياي پيامبر اعظم«صلی الله علیه و آله و سلم» که همان ائمۀ طاهرين«سلام الله علیهم» مي‌باشند، راهنمای راه سالک هستند.

اگر کسی بنا داشته باشد به یک مسافرت معمولی برود، قطعاً از راهنمائی کسانی که آن مسیر را پیموده‌اند و به موانع راه و پیچ و خم موجود در آن واقفند، بی نیاز نخواهد بود. با یک مقایسۀ ساده این نتیجه حاصل می‌شود که اگر یک مسافرت عادی تا این مقدار نیازمند راهنمائی باشد، حرکت به سوی خدای سبحان با موانعی که بر سر راه دارد، راهنمایانی لایق و قدرتمند می‌طلبد. از سوی دیگر دعوت بندگان به مقصدی خاص، بدون نمایش نقشۀ راه و ارسال راهنما، با حکمت خداوند حکیم سازگار نیست. بنابراین حق تعالی با انزال کتب آسمانی به ویژه قرآن کریم  و ارسال رسولان و اوصیای ایشان«سلام الله علیهم»، به ویژه چهارده معصوم«سلام الله علیهم»، حجّت را بر بندگان خویش تمام کرده و بر همین اساس انسان را به سوی خویش فرا می‌خواند.

خداوند متعال در آیات متعدّدی از قرآن مجید به صورت مستقیم و غیرمستقیم راه را به جویندگان حقیقت نشان می‌دهد. پیامبر اکرم«صلی الله علیه و آله و سلم» و اهل‌بیت گرامی ایشان«سلام الله علیهم» که مبیّن قرآن هستند نیز در روایات فراوانی سلوک معنوی آدمی را متذکّر شده و به گونه‌ای مسیر حرکت را برای سالک هموار می‌کنند که گویی او را به مقصد رسانیده‌اند.

بنابراین سالک باید در مسیر حرکت خود به سوی خدای تعالی، نور قرآن و عترت«سلام الله علیهم» را فرا راه خویش قرار دهد تا گمراه نگردد.